BİZ SÜRÜYÜ İTLERE BIRAKTIK

Fakat bu hikaye Artvin Şavşat’ta geçiyor.
Henüz 11 yaşında iken yakın akrabalarının şehir dışında koyunculuk yaptığı büyükçe bir ağıla misafir olarak gider. Eti için beslenen bin kadar koyun, yani koyunlar sağımlık değil. İki yetişkin adam ve 11-12 yaşlarında iki çocukları toplam dört kişi o kadar hayvanı bakıyorlar.
Kahramanımız da onlara karışır, hafta sonuna kadar hayvanlara birlikte bakarlar. Hafta sonu beklenmeyen bir şey olur. İki büyüğümüz koyunları üç küçük çocuğa bırakıp köydeki evlerine giderler. Çocuklarımız hem çok sevinmiş hem de çekinmişlerdir.
Gerçekten de iki gün iki gece sürüyü çocuklar idare etmiş, sağ salim de evlerinden dönen büyükleri karşılamışlardır. Çocuklardan biri mutluluk içinde “Nasıl ama siz yokken de sürüyü idare edebildik.” deyince.
Büyüklerden biri cevap verir “Oğul hoş biz sürüyü size bırakmadık, biz sürüyü itlere bıraktık.” Köpekler o kadar tecrübelidir ki koca sürüyü çocuklara bile bırakabilmektedirler, ifade edilmek istenen odur.